Jasper

En net dat we dachten dat de reis niet beter kon worden hadden we nog buiten de hele dag Jasper gerekend! Gisterenavond kwamen we nog wat leuks tegen: een hert wat vrolijk de viooltjes uit de planten bakken van ons hotel stond te eten! Die hadden we ook nog niet gezien, laat staan vlak voor je voordeur. De hotel eigenaar schijnt er doodziek van te worden want alles wat bloeit wordt opgegeten door de herten. Ach ja, ieder zo zijn zorgen :-)
Vandaag zijn we Jasper National Park ingegaan waar we een paar tips hadden gekregen om te gaan bekijken in de beperkte tijd die we hadden. Eergisteren hadden we een heel strak programma wat toch wel erg doorstampen was, en vandaag wilden we gewoon lekker rustig rondkijken. In verband met de temperatuur van zo'n 30 graden hadden we 1 wandeltocht in de planning, de rest zou rondkijken worden. We zijn vanaf Jasper richting Maligne Lake gegaan, wat een groot meer is midden in het park. We hadden twee stops onderweg, de eerste was Maligne Canyon, waar we een wandel tocht van zo'n krappe drie uur gedaan hebben. De route ging langs een canyon waar een relatief smalle rivier door heen gaat. Over deze canyon waren in totaal 6 bruggen geslagen, en wij hebben de tocht langs de eerste vijf gedaan. Erg indrukwekkend, en door al die uitgesleten lagen steen had je echt het gevoel tienduizenden jaren terug in de tijd te kijken, wat er waarschijnlijk niet ver naast zat.
Nadat we dat gezien hadden zijn we verder gereisd naar Medicine Lake, een meer wat in de zomer vanzelf letterlijk leegloopt, en de oorspronkelijke bewoners hadden groots ontzag voor dit staaltje magie. Ondergronds lopen er grotten naar een verder gelegen meer en in de lente kan al het smeltwater niet weggewerkt worden en ontstaat er dus een meer, wat gaandeweg in het jaar langzaam leegloopt. Het was september dus het begon al aardig droog te staan! We zijn verder gereden en toen kwam het wildlife om de hoek kijken, waar we niet op gerekend hadden, en hoe!
Verderop aan Medicine Lake was er een kleine opstopping en stonden park rangers langs de weg. Het bleek dat er een zwarte wolf langs Medicine Lake een kadaver had gevonden, en dus prachtig 'fotografabel' (aldus Hester :-) ) was. Een zeer zeldzame gebeurtenis zo vertelde de park ranger ons en blijkbaar was de nood dus hoog voor de wolf! We kwamen memory cards te kort. Het hield maar niet op: de wolf had zijn kadaver het bos ingesleept of een Osprey vloog laag over boven ons. Een kneiter van een roofvogel waar we ook prachtige foto's van gemaakt hebben. Ik heb toch een zwak voor vogels dus was de koning te rijk! We reden verder naar Maligne Lake en weer een opstopping. Dit maal was het toch wel de kroon op de vakantie: een moeder beer met drie jonkies scharrelde tien meter langs de kant van de weg, en trok zich niks van de auto's aan. De park rangers stonden er bij om iedereen zijn time slot te geven voor de foto's en gaven prima advies en achtergrondinformatie. Het feit dat een beer drie jonkies heeft is al uitzonderlijk, laat staan dat ze zich laat zien en ook nog blijft staan. Ontzagwekkend om die grote beesten allemaal in het echt te zien.
We reden verder naar Maligne Lake maar de dag kon niet meer stuk. We liepen daar een beetje wazig rond, nog vol van de ervaringen. Dat op de terugweg de wolf zich nog een keer liet zien was te mooi om waar te zijn. Fenomenaal.
Morgen gaan we naar Banff. Ik durf geen voorspellingen meer te maken.